Nieuwsbrief Boerderij & Erf | Boer & Hoeve 105

Klik hier om de digitale nieuwsbrief in te zien.

Voorwoord van Dick de Jong:
De mensheid. Dat is een containerbegrip waarmee we alle mensen bij elkaar bedoelen. Nou, misschien niet alle mensen, maar toch wel een heleboel mensen (bij elkaar). En zo’n begrip is gemakkelijk als we ergens de schuld willen neerleggen. En dat willen we soms maar al te graag. Als we in ons globaliteitsdenken naar de hedendaagse wereld kijken, dan zijn er een heleboel dingen waarvan wij vinden dat dit anders moet. Want we vinden het nu een rommeltje, of gewoonweg een puinhoop. Natuurlijk hebben wijzelf daar niet aan meegedaan. Maar willen wel graag hiervan de oorzaak weten. Anders gezegd: iemand de schuld van geven. En dat is dan gemakshalve ‘de mensheid’.
Maar dat is natuurlijk helemaal niet waar. Als we ons realiseren hoe beschaafd en voorzichtig de eerste mensen de aarde hebben betreden. Aftastend en alles bekijkend. De mensheid heeft vele duizenden jaren lang zich heel bescheiden gedragen. De mensen kietelde de aarde met hun (blote) voeten. Boorden er nog geen gaten in, brandden nog geen bossen plat, groeven nog niet naar kolen of lithium. Dit alles is iets van de tegenwoordige tijd. Maar zelfs nu kun je nog niet de mensheid als schuldige aanwijzen. Nee, de boosdoener is een specifieke groep mensen. Een groep die groei en rijkdom voor ogen hebben. Voor henzelf dan nog wel.
In moest hier aan denken toen ik een paar weken terug twee dingen combineerde. Op een doordeweekse dag reed ik ergens op een plattelandsweg in de Vijfheerenlanden. Voor mij stond een rij auto’s stil, want er was door werkzaamheden een wegversmalling, compleet met mannen in gele pakken, die achteloos het verkeer stonden te regelen. Ik keek naar de bebouwing links van me en zag in een half open schuur achter een boerderij een paar koeienkoppen. Ze stonden net zoals decennia terug met hun kop tussen houten staken. Het leek wel een tafereel uit de Gouden Eeuw. Ik moest er weer aan denken toen ik de dag erop een krantenartikel las over de alsmaar groter wordende kloof tussen arm en rijk, waar de nadruk lag op het waarom van die toenemende rijkdom. En ik denk dat de eigenaar van die koeien van de vorige dag een gelukkig mens is.