Groeiende populatie
Dat zeehonden zich steeds vaker op andere plekken dan in de zee bevinden, is een gevolg van de groeiende populatie van de dieren. In 1962 werd de jacht op zeehonden in Nederland verboden en sinds die tijd neemt het aantal zeehonden gestaag toe. Van zo’n 1000 gewone zeehonden en vrijwel geen grijze zeehonden in de Waddenzee in de jaren ‘60, ging de populatie naar 28.352 gewone zeehonden en ruim 7649 grijze zeehonden in 2020. Een exponentiële groei, een teken dat de populatie herstelt.
Zeehonden hangen graag de toerist uit, ze komen uit onder andere uit Engeland, Duitsland en Denemarken om hier te baden
,,Het gaat beter met de zeehond, ze zijn in veel grotere getale in de zee te vinden. Maar waar dat precies aan ligt is lastig te zeggen”, zegt Jaap van der Hiele, zeehondenredder en voorzitter van de Lenie ’t Hart Zeehondenstichting. ,,Er zit mogelijk meer vis, het water is schoner en er kan meer import van andere landen zijn. Want zeehonden hangen graag de toerist uit, ze komen uit onder andere uit Engeland, Duitsland en Denemarken om hier te baden. Dat maakt het lastig om de aantallen precies te meten.”
Aaibaar
Maar wat vaststaat is dat de aantallen stijgen. Daardoor neemt de kans dat ze vaker naar binnen komen, toe. ,,Dat is niet schadelijk voor de gezondheid van de zeehonden”, vervolgt Van der Hiele. ,,Ze kunnen goed alleen zijn, zijn graag op zichzelf. Ze komen op een zandplaat liggen om te zonnen, uit te buiken of te paren. Voor de rest zwemmen ze alleen. En hun weg, die vinden ze wel. Mensen hoeven zich ook geen zorgen te maken, al moeten ze wel zorgen dat ze de zeehonden met rust laten. Ze zijn lief en aaibaar, totdat het mis gaat – dan kunnen ze venijnig bijten.”
Al is er wellicht één groep die zich wel zorgen moet maken. ,,De sportvissers”, lacht hij. ,,Die lopen mogelijk wat vis mis.”
Bron: AD Rivierenland
