Artikel AD: Welkom in het weidevogelwalhalla van boer Meeuwis – en dat heeft-ie helemaal zelf gemaakt

Een jaar of drie geleden besloot hij 7 hectare van zijn grond om te vormen tot een plasdraszone. Kort door de bocht zet hij elk jaar een stuk grond tijdelijk onder water. Alles wat vliegt was hem er dankbaar voor. Meeuwis stelt de kijker scherp voor Minette Straver. Zij is vice-voorzitter van de geldschieter; het Agrarisch Collectief West-Brabant is daarom ook even aangeschoven. ,,Ik zorg mede voor de centen die dit mogelijk maken”, zegt ze.

Als het gaat om de big five van de weidevogels krijg je die bij Millenaar panklaar voorgeschoteld. In beeld én geluid. De grutto’s die hun naam roepen, het gegieber van de wulp, de korte, keffende piepjes van de tureluur, het jubelen van de kievit en de harde fluit van de scholekster.

Door de kijker zijn ze ook te zien, maar de lijst vogels die hier een natte bek komen halen is nog veel langer; smienten, slobeenden, wilde eenden, pijlstaarten, wintertalingen, kok- en stormmeeuwen, kleine plevieren, bonte strandlopers, lepelaar tot en met een blauwe kiekendief. Naast de 7 hectare heeft Meeuwis nog eens 8 van zijn 40 hectare areaal natuurvriendelijk ingericht.

,,Van weidevogels gaan mijn ogen glimmen”, zegt hij. ,,Ik spreek trouwens liever over boerenlandvogels. Ik ben daar al dik twintig jaar mee bezig. Boeren hebben een taak als rentmeester, als stoffeerder van het landschap, je draagt zorg voor het gebied waar je zit.”

En dus zet hij in februari de waterpomp op groene stroom aan. ,,Het is ook belangrijk dat de grond in het loop van het jaar droog komt te staan. Dan kan het bodemleven zich weer herstellen. Een goed plasdrasgebied moet droogvallen anders zit je uiteindelijk met een dooie plas.”

Daarom liggen er in het plasdrasgebied ook verhogingen, die net niet onder water vallen. ,,Het bodemleven en ook insecten kunnen zich van daaruit weer verspreiden over het droogvallende land. En de vogels kunnen daar ook broeden.” Om het mini-natuurgebiedje staat ook een stroomraster; tegen de vos, want die zou hier een luilekkerland treffen.

Een goeie plasdras is dus meer dan even de kraan open zetten. ,,Als alle vogels eind juli weg zijn, laat ik het helemaal droogvallen. Dan kunnen mijn koeien er nog even grazen en dan bemest ik het met ruige stalmest.”

Nou is bemesten soms bij natuurminnend Nederland een vies woord, maar Meeuwis zweert erbij. ,,Ik frees ook nog enkele stroken, zodat er niet te veel vegetatie komt. Juist door bemesting voed je ook het bodemleven! Die grutto komt helemaal vanuit Senegal naar Nederland. Hij stopt even in Portugal en komt dan in één ruk naar Plasdras Millenaar. Dan wil hij zo snel mogelijk opvetten om te kunnen broeden.”

Kortom, door een rijke bodem vinden de grutto’s, maar ook andere vogels een gedekte tafel. ,,Bij mij kunnen zie zich helemaal volproppen. En de kuikens hebben ook genoeg te eten, de kuikenoverleving is hier ook hele goed.”

Prachtig allemaal, maar de boerenschoorsteen moet toch ook roken? ,,Plasdras heeft agrarisch gezien nauwelijks enige opbrengst. Ik heb het gebied kunnen aanleggen met financiële steun van het Leefgebiedsplan Agrarisch Landschap. En ik krijg voor het beheer een vergoeding van het Agrarisch Collectief West-Brabant.”

Minette Straver, tevens voorzitter van de Agrarisch Natuurvereniging Altena en Biesbosch, ziet de laatste jaren dat steeds meer agrariërs oog hebben voor natuur-inclusief boeren. ,,Dat is echt niet alleen voorbehouden aan fanatiekelingen. Ook Meeuwis heeft in principe een gewoon boerenbedrijf. Ik heb het idee dat natuur en de boerenstand steeds meer naar elkaar toe trekken, zeker hier in Altena.”

Onder een kakafonie van weidevogelgeluiden begeleidt Meeuwis zijn bezoek terug naar zijn erf. Vergeet hij niet iets? ,,Huh?” Dat koffertje met die verrekijker misschien? ,,O dat? Nee hoor, het is nog even licht. Als jullie zometeen weg zijn ga ik nog even lekker vogels kijken.”

Even later beent hij terug het weiland in. En verdomd als het niet waar is; zijn ogen glimmen.