Artikel AD | Purperreiger zorgt voor recordaantal van 218 nesten in natuurgebied de Zouweboezem, en dít is waarom

EVEN VRAGEN AAN | Niet eerder werden er zoveel purperreigernesten in de Zouweboezem in Ameide waargenomen: 218, om precies te zijn. Terwijl het droge natuurgebied met afnemende voedselbronnen het de afgelopen tijd zwaar heeft gehad. Waarom dan toch deze positieve ontwikkeling? Maarten Breedveld en René Garskamp van Stichting Het Zuid-Hollands Landschap vertellen.

Hij is kleiner, donker én een stuk zeldzamer dan zijn groter broer de blauwe reiger, de purperreiger. Met zijn kenmerkende roodbruine nek met zwarte strepen valt hij op tussen zijn soortgenoten. Volgens de beheerder van het gebied, het Zuid-Hollands Landschap, huist in Natura 2000-gebied de Zouweboezem nog altijd een van de grootste purperreigerkolonies van Nederland door de ideale combinatie van rietland en een goede voedingsbodem.

Er waren zorgen om het droge gebied en de terugtrekkende modderkruiper, een voedselbron voor de purperreiger. Maar de vogel is de Zouweboezem toch trouw gebleven?

Breedveld: ,,De purperreiger is nooit weggetrokken uit het gebied, maar heeft zijn broedplaats verplaatst van het rietland naar het moerasbos. Hij moest iets verderop snacken. Daarnaast kon een roofdier zoals de vos makkelijker bij de kolonie via het droge rietland.”

Broeden in bomen geeft ook gevaren, zoals storm en de boommarter. Waarom dan toch een recordaantal nesten?
,,De kolonie groeit, dus het broedsucces is kennelijk goed genoeg om te groeien. Tegenvallers zoals het wegwaaien van nesten of een aanval van roofdieren kunnen zich een tijdje niet voordoen, maar het kan ook zo veranderen. Daar moet je ook een beetje geluk bij hebben.”

Hoe tel je nesten zonder de reigers te verstoren?
Garskamp: ,,Een drone maakte van relatief grote hoogte 3D-beelden zodat alle etages in de boom in beeld gebracht konden worden.”

Hoe staat het met het herstel sinds de tijdelijke droogval dit voorjaar?
Breedveld: ,,We zijn blij verrast hoe snel de moerasbegroeiing zich herstelt en hoe snel met name de mattenbies is ontkiemd. De truc was een combinatie van een goed getimede droogval die niet te droog was en het geluk dat er nog voldoende zaden in de grond zaten.”

Bron: AD Rivierenland