Monument uit het verleden
Dat vindt ook Ton Stek, die geregeld van zijn woning in het dorp een rondje door de boomgaard loopt. ,,Ik kom van de boerderij”, knikt hij. ,,Voor mij is dit dus echt een monument van het verleden. Het water, de boomgaarden, het uitzicht. Dat maakt het zo plezierig om hier te zijn. Het is dan ook fantastisch dat er zoveel mensen zich inspannen om dit hier” – hij wijst naar de bomen om hem heen – ,,op deze manier te laten bestaan.”
Hij doelt daarmee op het ontstaan van stichting Heerlijkheid Vijfheerenlanden, dat halverwege 2021 werd opgericht. Het initiatief spant zich in om de zeshonderd hoogstambomen die zich rond de Wiel bevinden, te onderhouden. Iets wat voorgaande jaren gedaan werd door Wim, een fruitteler die de pensioenleeftijd inmiddels reeds gepasseerd is. Het werk werd voor hem te zwaar, te intensief. Nu nemen dorpsbewoners het arbeidsintensieve werk over.
Dat het zo’n succes bleek te zijn hadden we niet verwacht. Mensen kwamen als onbekenden binnen en gingen vervolgens als kameraden weg
Als vice-voorzitter zag Stek het afgelopen jaar het animo voor het initiatief groeien. Steeds meer vrijwilligers meldden zich aan om hun steentje bij te dragen. Om te plukken en te snoeien, de meters hoge bomen in. ,,Ja, daar zijn we echt enorm verrast door”, zegt hij, glimlachend. ,,Zestig vrijwilligers hebben afgelopen jaar geholpen, soms zaterdagen achter elkaar. Dat zóveel mensen enthousiast zouden zijn, hadden we vorig jaar echt niet verwacht.”
Geen bankrekening
Hij kijkt naar penningmeester Erik van Doorn, die naast hem staat. Voor Van Doorn, die aan de boerderij naast de Wiel woont, is dit gebied écht zijn achtertuin. Ook hij knikt instemmend. ,,We zijn er vorig jaar gewoon ingestapt, zonder te veel verwachtingen. We zijn gaan werken en werven zonder dat alle papieren rond waren, we hadden zelfs nog geen bankrekening. Maar dat het zo’n succes bleek te zijn hadden we niet verwacht. Dat is dus echt geweldig. Mensen kwamen als onbekenden binnen en gingen vervolgens als kameraden weg.”
Met hun pluk haalden de vrijwilligers van de stichting vorig jaar ruim 32.000 kilo appels en peren op. Van dat fruit maakten de ze vervolgens pure en (h)eerlijke streekproducten – 12.000 flessen sap, 10.000 potjes stroop en 1000 flesjes bier – waarmee ze hun activiteiten in de toekomst hopen bekostigen. Nu kunnen dorpsbewoners dus gewoon, in hun eigen supermarkt, een product uit hun eigen achtertuin kopen. ,,Van hoge komaf, hebben we het genoemd”, grijnst Stek. ,,Daar is geen woord aan gelogen.”
Ook dit jaar gaat de stichting in september weer de bomen is, voor de grote pluk. Maar zover is het nog niet. ,,Nee, eerst breekt nog het mooiste moment van het jaar aan: de bloesem. Dan moet je hier écht een kijkje nemen. Daarna begint voor ons het grootste werk weer.”
Bron: AD Rivierenland/Beeld: Cor de Kock
