Jonathan Leeuwis is boswachter en luncht bijna iedere dag in de natuur

AAN TAFEL | Als kleine jongen nam hij zijn verrekijker al overal mee naar toe. Nu is Jonathan Leeuwis boswachter en luncht hij bijna iedere dag wel in de natuur.

Een kopje thee met een zakje erin? Nee, bij Jonathan Leeuwis (21) gaat er gewoon een takje watermunt in. ,,Die heb ik net geplukt in het Alblasserbos”, zegt de boswachter uit Bleskensgraaf. ,,In de polders vind je die zo vaak naast de waterkanten. En kijk hoe heerlijk die thee is: helemaal vers en dan ook nog zó uit de natuur.”

Hoe oud Jonathan was toen hij voor het eerst met een verrekijker rondliep, kan hij zich niet eens meer herinneren. ,,Al toen ik een ontzettend klein mannetje was ging ik door de natuur. Volgens mij ben ik er altijd al fan van geweest.”

Nu is hij boswachter publiek bij de Rottemeren en het Bentwoud. Een stralende lach van geluk verschijnt op zijn gezicht. ,,En ik meen het serieus als ik zeg dat dit het mooiste beroep is dat er bestaat. Ik mag nu mensen enthousiast maken voor iets wat ik zelf te gek vind.”

Al zou hij iedere dag hetzelfde rondje door de polder lopen, hij ziet altijd weer iets nieuws. ,,Dat is ook zo cool aan de natuur: het zit echt perfect in elkaar. Niks is er zonder reden, en daarom heb ik er ook heel veel respect voor.” Alhoewel de boswachter zich ook bezighoudt met bloggen en andere taken, is hij vooral veel buiten te vinden. ,,Ik ben eigenlijk elke dag wel in de natuur, waar dan ook. Als vanzelfsprekend eet ik ook vrijwel altijd in de buitenlucht.”

Jonathan is dan wel veel met natuur bezig, maar vegetariër is hij niet. ,,Ik hou echt ontzettend veel van eten, maar ik zorg er wel voor dat ik biologisch vlees eet. Dat de dieren dus wel een heel goed leven hebben gehad, want dat gaat me uiteraard aan het hart.” Zo lang hij zich kan herinneren, hebben zijn ouders hem bijgebracht dat het goed is om buiten te eten. ,,Zij zijn ook echte buitenmensen. Als het even kan, zegt mijn moeder: ‘Kom, we gaan dineren in de tuin’. Dat zit er bij mij helemaal ingebakken.”

Broodje kaas
Zijn mondhoeken gaan omhoog staan als hij vertelt over zijn lunch tijdens het werken. ,,Ik eet heel vaak een simpel broodje kaas, maar dan pluk ik er wel een paar wilde kruiden bij om er op te doen. Er is zoveel wat de natuur ons kan bieden, dat vind ik echt heel gaaf.”

Het liefst eet hij dat broodje dan ook nog op een mooie plek. ,,Dat lukt wel in mijn beroep. De natuur gaat echt nooit vervelen. En ik kan nog steeds net zo genieten van een gewone eend die in de Graafstroom zwemt, als van een bijzondere vogel zoals de kleinste jager, een soort slanke meeuw.”

Zo lang Jonathan maar buiten kan zijn, komt het met het eten ook wel goed. ,,Met m’n verrekijkertje er natuurlijk wel bij, hè. Dan zoek ik een leuk bankje uit of een boom, mooier dan dat krijg je het niet.”

‘Onkruid voor in de boter’
Hij had nog wat tijd over, dus plukte Jonathan wat onkruid uit zijn achtertuin. Niet om weg te gooien, maar om er kruidenboter van te maken. ,,Denk aan hondsdraf, met paarse bloemetjes. Iedereen haalt dat weg, maar het is best goed eetbaar.” Samen met zijn broer Jefta stelde hij in drie jaar tijd 760 plantensoorten vast, alleen al in de Alblasserwaard. ,,En die zijn zeker niet allemaal eetbaar. Maar sommige dus wel, zoals de kleine veldkers of look zonder look. Pas dus wel op met wat je plukt, want het kan giftig zijn, en pluk ook met mate. Het gaat tenslotte wel om onze prachtige natuur.”

Bron: AD Rivierenland/Beeld: Cor de Kock